Zor Da Olsa Yazılır Bazen

Denizlerde kurulan bir düşü dinliyorum ... Fiko ve Ortaçgil'in sesleri yükseliyor evin bir köşesinden ... Ve diyorlar ki : "Belki de sen ve ben ikimiz , birbirinin farkında gözlerimiz ; düşüncelerimiz ... Olmayacak hayallerimiz ... Senin gözlerin benimkilerin farkında mı bilmiyorum ama benimkiler her şeyi biliyorlar , ezbere ... Farkındayım  senin , farkındayım hayatın , farkındayım dünyanın ... Hayatın en sarpa sardığı noktalarda bir şeyler olur , birileri çıkar karşına ; gözlerin fark eder aniden onu... İşte "o" çıkış kapısıdır , köprüden önceki son sapaktır ; anlarsın... O an hayatına değen herkes aklına gelmeye başlar ... Afallarsın , kendine gelemezsin bir süre. Sonra neden dersin ? Nereden diye sorarsın ... İşte hayatıma girip çıkmış tüm kadınlar geldi aklıma , afalladım ; kendime gelemedim bir süre ... Sonra mı ? Sonra sordum : "kimsin sen?" "nereden geldin?" "karşıma nereden çıktın?" ve en önemlisi "karşıma çıktığından neden haberin yok hala ..?"