30 Mart 2012 Cuma

Öyle ki, dostça el salla bana...


"inançlar tükeniyor
görmek istemem seni karşıdan gelirken bir adamın kolunda
gözüm dayanmaz buna
boş kollarım sızlar
bezgin aslan terbiyecisiyim
ki bana aslan istemez
gündestemi paylaşmaya
çok yandı yürek
çok itfaiyeler özleyerek
bundan kelli sevgileri üfleyerek
siz bir dinamitsiniz
ki koynumuza sokulamaz
el yakıyor gözleriniz
ya sıkıca tut elimden
ya dostça el salla
bezginim dedim aslanım
korkuyorum
insanım"

F.Ş.


Uzun zamandır konuşuyoruz seninle. Milyonlarca kelime sıraladık; pek çok şey anlattık pek çok şeye dair... Cümleler kurduk karşılıklı; gıyabımızda konuştuk bizsiz odalarda... Fütur vardı bizim hikayelerimizde; zor zamanlar yoktu üstelik; ne göğüs germeliydik türlü zorluklara ne de birbirimizi çok sevmeliydik. Kabul ediyorum beceriksiziz, elimizden geleni ardımıza komayı bile yemiyor gözlerimiz...  

Bundandır ki, belki de biz;
biz değiliz...
İkimiz de birer beniz.
Bundan sonra artık senli benliyiz...