yaz getir bana

Gideceğim buralardan diyordum ... Topu topu bir valizim üç - beş parça eşyam var ; toplayıp tası tarağı yola çıkarım diyordum bir gece vakti , ansızın ... Sevmiyordum buraları . Tek kelimeyle sevmiyordum , sonuna da nokta koyabiliyordum. Şimdi nedendir bilinir (evet bilinir) , seviyorum buraları. Gözlüğümü taktığımdan beri sevebiliyorum buraları ... Karsız - boransız kışıyla , samimiyetsiz arkadaşlıklarıyla, gecenin üçünde rakı almak için kapısına gidip de geri döndüğümü bakkallarıyla... "Seviyorum buraları ." Bu cümleyi kullanıp sonuna nokta koyabiliyorum artık. Özlemişim bu tutumumu , bu hissi. Bunun nedeni "o." Ya da okuyorsan şayet bu satırları ; hadi gel bir anlaşma yapalım ; bir sırrımız olsun : "O" aslında sensin ... Gıyaben hayatıma girdiğin için teşekkür ederim ... Bu kış gecesinde İnce Saz dinlerken bir cümleyi de sonuna ekliyeyim bu paragrafın : "Gönlümün fermanı yaz getir bana..."